Böyle başlıyor bu durum işte , önce derin derin nefesler almaya başlıyorum,
Kesmiyor, ardını uzun yürüyüşler alıyor..
3 km ile başlayıp,8-10 kmlere çıkan susan ve sadece dinleyen yürüyüşler…
Ve sonra iletişimi koparıp, telefonları kapatıp kaçıyorum…
Yok yok aslında çok pratik bir şey gitme isteği 2-3 gün bir su kenarında dinmek o kadar da lüks olmamalı…
Sabah kalkıp denizle yüzünü yıkamak , sonra kahvaltı üstü mayışıp bir bir şezlongda sızmak ,
Uyku üstüne kan ter içinde uyanıp ,öğlen birası ,yunan usulü karides ve sadece deniz sesi…bir de Leros’ta iseniz Apostolis’in kuşlarının sesleri var:) (bu fotoğraflar oradan )
Akşam gün batımına deniz ürünleri ….
Peki ne kadar şarjım kaldı benim?
Kaç hafta sonu daha derin nefesler alacağım…
Böyle kaçışların en önemli tarafı yanında susabildiğin yol arkadaşıdır…
Saatlerce sessiz kalmanın asla kimseye batmadığı, kitabına dergisine gömüleninden…
Neyse ben biraz hayal kurayım şunun şurası 2 hafta sonu kaldı ….
