Gezelim

Aslında bu yazıya Olimpos ve Adrasan yanmadan önce başlamıştım, şimdi ne desem boş ... Ama yine de inanıyorum, inanmak istiyorum, oralar tekrar yeşil olacak ... Antalya ' dan çıkıp yeşile doya doya  yol seni Adrasan' a götürür. Eğer yoldan çıkmak istersen güzergah buna çok müsait. Phaselis, Olimpos ulusal parkı, Çıralı sahili vs... Bu başka bir yazı konusu geçiyorum. Adrasan 2 km uzunluğunda kumsalı olan minik...

Bir otel düşünün bulmakta zorlanıyorsunuz deniz kenarında ama orman içinde , Önünden 2 tur geçtim tabelayı ağaçlar kapatmış, o arada navigasyona söyleniyorum, yine mi yanlış diye :) Sonra ilanlarındaki ormanı hatırlayıp geri dönüp, buluyorum. ve bahçeye girdiğimde inanılmaz yeşil, zamanda  yolculuk gibiydi . Sanki zaman 80'lerde  durmuş gibi , çocukluğum gibi, bazı görseller sizi kokusuna kadar eskiye götürür, ışınlanırsınız. annemin eteğinin dibinde artık denize...

Geçen hafta iş seyahatim için kuzey egeye gittim, zeytin ağaçları ile beni selamlayan bölgeye, zaten o topraklara ait olduğum için aşığımdır.  Ve benim için seyahat şölene dönüşür:) Ve iş seyahatlerimin vazgeçilmezi , geleneksel lokantalar .  Olmazsa olmaz uğrak lokantalarım vardır seyahatlerimde Edremit'te de ''Cumhuriyet lokantası ''bunlardan biri;  1910 yılında Ali Usta'nın yeri olarak açılırlar 1923 'te Cumhuriyet ilanı ile birlikte lokantada Cumhuriyet Lokantası...

bazen daralıyorum, böğrüme fil oturuyor, çevremdekiler anlıyor öyle zamanları , tutmuş yine damarın diyorlar ..... ya uzun yürüyüşlere vuruyorum kendimi yada şehirden tanıdık yüzlerden her şeyden kaçmak istiyorum... işte o  zamanlardayım .. kısacası benim seyahatim geldi... hayaller Rodos hadi olmadı sakız .... kültürden uzaklaşmadan, dil ve yüzlerden uzaklaşmak en güzelidir... hem oralısındır , hem de yaban ... tıpkı kendi şehrine turist olmak gibi .... bak Rodos çarşısı aynı...

Günlerdir evde mayışıyorum, güya bir sürü şey yapacaktım, galiba güneşsizlik enerjimi aldı ...     Ve günlerden sonra güneş göz kırptı , baktık güzellikler bize gelmiyor kalktık biz onlara gittik ... Egeliyiz biz güneş gördük mü penguenler gibi su kenarına koşarız.. Bizim memlekette böyle bir deniz var:) her akşam üstü bu keyif aynı :) o görülen köprü ile karşıdaki kum adasına ulaşılır , deniz ile kara...

Alaçatı , bir köy masalı... hatta Kasabalı olmanın dayanılmaz hafifliğini hissedersiniz ., Mis gibi bir güneş öper sizi gıdınızdan ... Güneşin verdiği huzuru bozmamak için herkes emrinize amadedir .... köyü kışın kedilere bırakıyorsunuz, fotoğrafta görüldüğü üzere keyif abilerin , güneş onların gıdılarından öpüyor, bi de bizimkinden öptü:) Uzun bir yürüyüş sonrası  Dutlu kahvede öğle biranı içeceksin, aman ne keyifti, ama siz yine de oturun...

Sabah uyanıp ilk vapurla Pasaporta 'a geçmek kadar keyiflisi yoktur. Genelde dışarıda yapılan çayları içmem ve sevmem ama sabahın ilk vapur çayını sırf ritüel hatırına yudumlarım... ( neden dışarıda yapılan çayı sevmem hemen anlatayım; ruh yoktur o çayda, aşk yoktur, duygu yoktur, suya özensizce ittirilmiş çay yapraklarının mutsuz sonu gibidir ) bir de vapurda şöyle abes bir durumum var; herkes sabah mahmurluğu,  sıcak...

Muhteşem bir uçustan sonra .... ( acaip tırsarim uçaktan, her seyahat sonrası çeyrek hacı sayılirim, -tüm unuttuğum dualar nasıl oluyorsa vahiy halinde gelirler:)- ) Adana havalimanına konduk ve uçuşun son 30 dakikası (açlıktan) keşke yere inince Rıfat'ın  (rehberimiz, canımız ciğerimiz bıçkın Adana'lımız)elinde dürüm kebap falan olsa (havainin Adana tarzı; ) ) diye hayal ederek geçti ... Ama tabi ki o bir hayal...